2018 is weer bijna geschiedenis. Een jaar met veel dubbele kanten voor me. Een jaar waar in ik meer dan ooit heb gestruind, soms meer dan 20 kilometer op een dag,  maar waarbij ik het allemaal anders heb beleefd dan alle voorgaande jaren. Fototechnisch in ieder geval een interessant jaar  met veel mogelijkheden om oude foto’s te verbeteren of nieuwe soorten vast te leggen. Als ik het zo hier zie staan verbaast het me hoeveel ik heb gezien en heb gedaan en dit is nog maar een kleine selectie. In werkelijkheid zijn het duizenden foto’s, honderden uren en kilometers en vele uren selecteren en bewerken. Mijn hobby dus….

Januari.

Januari 2018 was redelijk divers. Meestal luid deze maand een saaie grijze periode in maar in 2018 was januari zelf nog vol met mooie soorten die ik kon fotograferen. Waterspreeuw, kleine zwaan, wilde zwaan en een buizerd hier en daar. Ook een eekhoorn op het landgoed Marlot liet zich mooi vastleggen. Mijn keuze voor één foto lukt dan ook niet. Ik begin met twee..

Februari.

Toch wel een maand waarbij je doorgaans maar beter binnen kunt blijven. Alles is grijs en het licht is doorgaans altijd erg slecht. De ene enkele zeldzame dag dat het wat lichter was heb ik redelijk weten te benutten maar veel waren het er niet.

 

Maart.

Maart, de laatste loodjes. Heel soms laat de lente zich heel even zien of voelen. Een net iets warmer zonnetje of de geur van pollen die even voorbij komt. Fototechnisch is en blijft het afzien. Slecht licht, slecht weer, korte dagen. Meer kan ik er niet van maken.

 

April.

April 2018 maakte alles van de voorgaande drie saaie maanden goed. Gewoontegetrouw ging ik op zoek naar ringslangen en vond ze ook in behoorlijke aantalen. De boomkikkers lieten zich weer zien en de natuur maakte zich voelbaar op voor de maand Mei.

 

Mei.

Eindelijk was het zover. Mei. Als ik één maand geweldig vind dan is het mei wel. Het groen is nog fris en vers en de natuur staat op het punt om uit zijn voegen te barsten. Ik kan daar zo in mee gaan. In mei voel ik me praktisch altijd goed en energiek. Vol plannen en goede ideeën. Mei 2018 was daar geen uitzondering op. Jonge vossen lieten zich voor het eerst buiten hun burcht zien en libellen slopen uit hun larvegedaante. Als een maand mijn maand wel is dan is het zonder twijfel mei. Simpelweg één foto kiezen is dan ook onmogelijk. Een collage is meer op z’n plaats.

 

Juni.

Net als mei is bij juni één foto kiezen onmogelijk. Juni 2018 begon de eerste tekenen van de droogte te tonen. Hoewel statistieken anders beweren kan ik me geen heter en droger jaar voor de geest meer halen dan 2018. Ik waande me soms in de Serangeti zo droog en warm kon het zijn. En het was slechts nog maar het begin. Fototechnisch was het een feestje. De jonge damhertjes konden her en der gevonden worden, de vossenwelpen ontpopte zich tot heuze vosjes en de jonge haviken groeide goed.

 

Juli.

We wachten op slechter weer, dit kon immers niet langer aanblijven. Niets bleek minder waar. Het werd warmer en droger. De jonge sperwers leken er geen hinder van te ondervinden en groeide gestaag. Het warme weer leende zich prima om me wat verder te verdiepen in macrofotografie. Soorten als de zeldzame blauwvleugelsprinkhaan, glasvleugelpijlstaart en de even zo zeldzame harkwesp deden het voortreffelijk bij dat droge warme weer.

 

Augustus.

Ik kan me niet heugen eerder gesmeekt te hebben om wat regen tijdens de zomer. De zomer is echt mijn ding maar dit was te erg. Alles was kurk en kurk droog en de natuur ging duidelijk gebogen onder die extreme hitte en droogte. Het ene warmterecord na het andere werd verbroken. Qua fotografie was het nog steeds top maar het harde licht met veel schaduwen begon vervelend te worden.

 

September.

In september viel de eerste serieuze regenbui en uitgerekend tijdens die bui liep ik in het duin en kon ik onderstaande foto’s maken. Tot op heden vind ik dit mijn beste vossenfoto ooit.

 

Oktober.

Zonder twijfel de maand van de damhertenbronst. Al redelijk wat jaartjes volg ik dit inmiddels en het blijft altijd een spektakel met heel veel mogelijkheden om mooie foto’s te kunnen maken. Maar oktober was voor mij ook de maand van de wisenten, grootste landzoogdier van europe. Maar ook  de maand van die ene buizerd die zonder zich aan mij te storen verder ging met het jagen op kikkers en muizen. Ik heb honderden buizerds gezien maar ik kan er eigenlijk gewoon nooit genoeg van krijgen. Het meest opvallende misschien wel was dat ik in mijn tshirt tussen de burlende herten liep. Ook oktober was buitengewoon warm te noemen en alles reageerde net even anders dan ik gewend was.

 

November.

Een verwarrende maand. Pas in november 2018 kwam de herfst goed op gang. Een overdaad van kleur waar je maar keek. Bosuil, barmsijs, eekhoorn, koereiger (waar ik er maar liefst vier van zag), het zag er net allemaal iets vrolijker uit met de schitterende gouden kleuren van het bos.

 

December.

Om een heleboel redenen een hele dubbele maand voor me. Fototechnisch was het een maand waarin ik veel foto’s verbeterde. Ik kon betere zeehond foto’s maken en er was zowaar een dag met echte sneeuw en mist.

Op naar 2019….

2 Replies to “2018… terugblik”

  1. Hoi Jan,
    Net even alles nog een keer op de PC (in het groot) bekeken. Wat een mooie fotomomenten. Je hebt ontzettend veel gezien en prachtig vastgelegd. Mooi die zeehond zo, tja..de vos in de sneeuw ben ik toch wat jaloers op, omdat het in Leiden om 8 uur al erg dooide ben ik niet gegaan, spijt…
    De maanden mei en juni waren de top maanden, met de jonge vosjes, maar ook hagedissen, boomkikkers, damhertkalfjes, juffers en libellen…
    Hopelijk kunnen we in 2019 ook weer zo genieten van al die mooie natuurmomenten.
    Ik wens je een gelukkig en gezond 2019 en we komen elkaar vast wel een keer tegen in de duinen. groetjes Ghita

Leave a Reply to Wim Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *